ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ: ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Mr. Yellow

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, έστησαν με απλά υλικά (κέφι, μεράκι και συλλογικότητα) έναν μικρό θερινό κινηματογράφο στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134-136 στο Θησείο.

Οι προβολές ξεκινούν την Πέμπτη 12/7/2012 με την αγαπημένη ταινία "Σινεμά ο Παράδεισος" και θα συνεχιστούν για όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, με σειρά προβολών από τον ελληνικό (κάθε Τρίτη) και ξένο (κάθε Πέμπτη) κινηματογράφο.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ώρα έναρξης: 9.30 μμ (τις ημέρες των προβολών θα λειτουργεί ο κήπος του Συλλόγου από τις 8.30 μμ ως το πέρας της προβολής).

Το πρόγραμμα θα ανακοινώνεται στην ιστοσελίδα του ΣΕΑ (www.sea.org.gr) και στη σελίδα της Κινηματογραφικής Ομάδας ΣΕΑ-seanema στο facebook.

 

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ

 

• Πέμπτη 12-7-12 -εγκαίνια του θερινού κινηματογράφου

          Σινεμά ο παράδεισος  
          Σκηνοθεσία Τζουζέπε Τορνατόρε   

      

Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας μετά τη λήξη του Β’ παγκόσμιου πόλεμου. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο μικρός Σαλαβατόρε, που ζούσε στο χωριό μαζί με τη μητέρα του και τη μικρή του αδελφή. Ο πατέρας του είχε πληγωθεί θανάσιμα κατά τη διάρκεια της εισβολής του ιταλικού στρατού στη Ρωσία.

Ο Σαλβατόρε από μικρή ηλικία αγαπούσε πολύ τον κινηματογράφο και περνούσε ατέλειωτες ώρες παρακολουθώντας τις κινηματογραφικές επιτυχίες της εποχής. Βέβαια όλα αυτά συνέβαιναν υπό την εύνοια του Αλφρέντο, ο οποίος ήταν μηχανικός προβολής και συμπαθούσε ιδιαίτερα το μικρό Σαλβατόρε. Η μητέρα του όμως είχε αντίθετη άποψη και δεν επιθυμούσε ο γιος της να παρακολουθεί ταινίες και συχνά τον έδερνε γι’ αυτό. Ο Σαλβατόρε βλέποντας συνέχεια τη δουλειά του Αλφρέντο, την αγάπησε. Όταν κάποτε ζήτησε από τον Αλφρέντο να δοκιμάσει κι αυτός ο Αλφρέντο αρνήθηκε, ώσπου κάποια στιγμή κατάλαβε ότι ο Σαλβατόρε είχε μάθει μόνος του σχεδόν όλα τα μυστικά της δουλειάς του.

Μια μέρα κατά την προβολή μιας ταινίας συνέβη ένα δυσάρεστο ατύχημα κι ο Αλφρέντο έμεινε για πάντα τυφλός. Έτσι, ο μοναδικός στο χωριό που μπορούσε να τον αντικαταστήσει ήταν ο μικρός Σαλβατόρε και το έκανε παρά το νεαρό της ηλικίας του. Σιγά σιγά ο Σαλβατόρε μεγάλωσε, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τον Αλφρέντο κι έτσι περνούσαν πολλές ώρες μαζί.

Ο Σαλβατόρε, καθώς μεγάλωνε, ερωτεύτηκε μια όμορφη κοπέλα την Έλενα. Στην αρχή η Έλενα αγνοούσε το Σαλβατόρε, αλλά αυτός ακούγοντας μια παράτολμη ιστορία που του αφηγήθηκε ο Αλφρέντο, κατάφερε να την κατακτήσει. Σύντομα όμως έπρεπε να χωρίσουν, γιατί ο Σαλβατόρε έπρεπε να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Οι δρόμοι των δύο παιδιών χώρισαν οριστικά, όταν ο πατέρας της Έλενας, που ήταν διευθυντής τραπέζης, πήρε μετάθεση. Γυρνώντας πίσω στο χωριό του, ο Αλφρέντο συμβούλεψε το Σαλβατόρε να φύγει για πάντα από το χωριό και να μη γυρίσει ποτέ πίσω. Έτσι κι έγινε.

Κάποια μέρα ο Σαλβατόρε δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα του, που τον ενημέρωνε ότι πέθανε ο Αλφρέντο. Αμέσως γύρισε πίσω στο χωριό για την κηδεία του πολυαγαπημένου του φίλου. Φτάνοντας στο χωριό επισκέφτηκε τον εγκαταλειμμένο πια κινηματογράφο που έκλεισε μετά από την εμφάνιση της τηλεόρασης, και στο τέλος παρακολούθησε μαζί το υπόλοιπο χωριό την κατεδάφισή του από το δήμο για τη δημιουργία χώρου στάθμευσης.

Ο τρόπος με τον οποίο δίνονται τα γεγονότα δεν ακολουθεί τη χρονολογική τους σειρά, αλλά χρησιμοποιείται η τεχνική in medias res. Η ιστορία ξεκινάει με το τέλος των γεγονότων και με αναδρομές στο παρελθόν δίνονται τα αρχικά γεγονότα, μέχρι να επανέλθουμε στο παρόν.

Είναι μια ωραία ταινία στην οποία γίνεται μια αναδρομή στην ιστορία του κινηματογράφου και αξίζει να τη δείτε.

• Τρίτη 17-7-12

          Η χορωδία του Χαρίτωνα
          Σκηνοθεσία Γρηγόρης Καραντινάκης

 Ο Χαρίτων Ουλιάνωφ έχει ένα μεγάλο πάθος: τη ζωή! Για κείνον, κάθε γυναίκα είναι όμορφη, κάθε κρασί είναι υπέροχο, ειδικά όταν το μοιράζεσαι με καλή παρέα, ενώ κάθε κατάσταση είναι μια ευκαιρία για διασκέδαση. Από τη θέση Γυμνασιάρχη σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, διασπείρει τη μοναδική του φιλοσοφία, ειδικά στους μαθητές που συμμετέχουν στις χορωδίες.
Ο καλύτερος του μαθητής, μέσα και έξω από την τάξη, ο Γρηγόρης Υψηλάντης, είναι βυθισμένος στην ανακάλυψη του έρωτα και των "γλυκών μυστηρίων της ζωής". Μεγάλη ελπίδα της Σχολικής Χορωδίας και πρώτη της φωνή, κληρονόμησε το ταλέντο του από τον παππού του. Η Ωραία Ελένη, η σχολική νύμφη των Μαθηματικών, αποτελεί αντικείμενο του πόθου όλου του αρσενικού πληθυσμού της πόλης, όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά και τους απρόσιτους τρόπους της. Ανάμεσα σε κείνην και τον Γυμνασιάρχη γρήγορα δημιουργείται αμοιβαία έλξη. Τότε εμφανίζεται ο Ταγματάρχης Δημητρίου, ο νέος στρατιωτικός διοικητής. Από τη μια μεριά, η καρδιά του ποθεί τον ευδαιμονισμό του Χαρίτωνα και γι' αυτό τον φθονεί. Από την άλλη, η υπέρμετρη φιλοδοξία του τον μετατρέπει σε τέλειο όργανο της χούντας. Ο ερχομός του στην πόλη σηματοδοτεί την έναρξη μιας αλυσίδας γεγονότων, τόσο δραματικών όσο και διασκεδαστικών.

• Πέμπτη 19-7-12

          Ο Τρελός Πιερό
          Σκηνοθεσία Ζαν Λυκ Γκοντάρ

Ο «Τρελός Πιερό» είναι ένας αναρχικός ύμνος για μια γενιά που βιώνει το υπαρξιακό αδιέξοδο, ενώ θεωρείται η τελευταία μεγάλη ταινία της «νουβέλ βάγκ». Ο Ferdinand Griffon (Jean-Paul Belmondo) είναι ένας άντρας που ζει με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι λίγο απογοητευμένος καθώς μόλις έχασε τη δουλειά του στην τηλεόραση. Ένα βράδυ, λοιπόν επιστρέφοντας από μια μελαγχολική κοσμική βραδιά στο σπίτι των πεθερών του, συνειδητοποιεί ότι η μπέιμπι σίτερ που ήρθε να κρατήσει τα παιδιά του, είναι ένα παλιό του φλερτ, η Marianne (Anna Karina). Αποφασίζει να τα εγκαταλείψει όλα και να φύγει μαζί της στο Νότο της Γαλλίας, σε έναν μεγάλο περίπλου όπου θα μπερδευτούν: η διακίνηση όπλων, οι πολιτικές σκευωρίες, οι ασυνάρτητες συναντήσεις, αλλά επίσης και οι βουκολικές παύσεις και οι ερωτικοί σπαραγμοί… Οι ήρωες της είναι όπως και στο «Με κομμένη την ανάσα», ένα αρχετυπικό ζεύγος, που θα κάνει αυτή τη φορά το ταξίδι που ονειρευόταν ο Μισέλ Πουακάρ στην Ρώμη (έστω συμβολικά), χωρίς όμως να ξεφύγει από το αναπόφευκτο της μοίρας, που είναι και πάλι η προδοσία της γυναίκας και ο θάνατος. Η ταινία βρίθει φιλοσοφικών ερωτημάτων, βουτηγμένη σε ένα ποιητικό ρεαλισμό. Δεν μπορεί παρά να ιδωθεί μέσα από την ιδιαίτερη οπτική γωνία του Godard, που ο ίδιος τη χαρακτήρισε σαν ένα πείραμα, μια προσπάθεια να αιχμαλωτίσει στο σελιλόιντ την ίδια την ουσία της ζωής. Με ένα είδος ανορθόδοξου χιούμορ και την μονίμως αιωρούμενη αίσθηση μιας ανάλαφρης παιδικότητας που ακυρώνει αυτόματα την οποιαδήποτε σοβαροφάνεια των χαρακτήρων, ο Godard πλημμυρίζει την οθόνη με μια απίστευτη ζωηρότητα των χρωμάτων και παρουσιάζει τα αστικά πρότυπα ζωής σε μια πανδαισία τρέλας και φιλοσοφικής αναζήτησης. Οι ήρωες του σκηνοθέτη θέτουν συνεχώς ερωτήματα για τον κόσμο, τη ζωή, τα συναισθήματα, την πολιτική, την τέχνη, το σινεμά. Ερωτήματα που δεν βρίσκουν πάντοτε την απάντησή τους, αλλά που συχνά οδηγούν τους ήρωες σε στιγμές έκστασης (όπως όταν στο τέλος ανακαλύπτουν ότι η αιωνιότητα είναι η θάλασσα που ενώνεται με τον ήλιο). Με μια τελείως ελεύθερη γραφή που κινείται στο χώρο του σουρεαλισμού και του απόλυτου λυρισμού, ο Godard κάνει ένα αναρχικό ύμνο, μια ανέμελη, παθιασμένη ταινία, που πετά ελεύθερη σαν πουλί αγνοώντας κανόνες και συμβάσεις. Δε μπαίνει σε καλούπια και παραμένει αδάμαστη μέχρι το τέλος, όπως και οι δύο ήρωες της. Μια ωδή στον έρωτα ένας οδηγός σ' ένα φρενήρες ταξίδι που έχει προορισμό το άπειρο, αφού οι δύο συνταξιδιώτες - ήρωες δε φοβούνται ούτε το θάνατο καθώς τον εξισώνουν με τον έρωτα τους. Ένα σύμβολο μιας εποχής, γεμάτης από ρομαντικές, ουτοπικές προσδοκίες, που θάβει μια για πάντα το «σινεμά του μπαμπά» του Clement και του Clouzot.

• Τρίτη 24-7 12

           

Ακαδημία Πλάτωνος
          Σκηνοθεσία Φίλιππος Τσίτος

 Ωραίοι σαν Έλληνες
Kάθε πρωί, ο Σταύρος σηκώνει τα μεταλλικά στόρια του ψιλικατζίδικου, κρεμάει τις αθλητικές εφημερίδες και τακτοποιεί τις καρέκλες όπου θα κάτσει με τους φίλους του όλη μέρα. Απέναντι στο πεζοδρόμιο, ο σκύλος ενός από αυτούς, ο Πατριώτης, γαυγίζει σ όποιον Αλβανό περνάει, πράγμα που τους κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους! Μέσα στο ψιλικατζίδικο, η μάνα του Σταύρου, στα πρόθυρα του Αλτσχάιμερ, λαγοκοιμάται στην πολυθρόνα της. Αυτή η ρουτίνα ταρακουνιέται ξαφνικά, τη μέρα που η γηραιά κυρία πέφτει στην αγκαλιά ενός Αλβανού εργάτη, αποκαλώντας τον Γιέ μου στα αλβανικά! Καμιά φορά, το να αντιμετωπίζεις ένα σοβαρό θέμα με χιούμορ και ειρωνεία, αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποτελεσματικό! 

• Πέμπτη 26-7-12

           Ιστορίες του Καλοκαιριού
           Σκηνοθεσία Ερίκ Ρομέρ

 «Οι Ιστορίες του Καλοκαιριού», η πιο «ανάλαφρη» ταινία της τετραλογίας ξεκινούν με 7 λεπτά χωρίς διαλόγους. Ενας νέος μαθηματικός τον οποίο υποδύεται ο Μελβίλ Πουπό και οι περιπέτειές του μ' ένα τρίγωνο γυναικών κατά τη διάρκεια των διακοπών του, όπου η καθεμιά εκφράζει μια διαφορετική πλευρά της προσωπικότητας του ήρωα.

•   Τρίτη 31-7-12

          Ας περιμένουν οι Γυναίκες
          Σκηνοθεσία Σταύρος Τσιώλης

Οι τρεις μπατζανάκηδες καθ' οδόν προς τη Θάσο, κάνουν μια παρέκκλιση από την ευθεία γραμμή της πραγματικότητας, γιατί ξαφνικά μια άλλη ζωή, που είναι αλλού, τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά, τους καλεί επιτακτικά ν' αλλάξουν ρότα και να σταθμεύσουν στο χώρο του ονείρου. Αλλοπαρμένοι ακολουθούν αυτό το κάλεσμα της άλλης φωνής που την κουβαλούν βαθειά μέσα τους, για να βρεθούν στον τόπο του έρωτα, της φαντασίωσης, του ανέφικτου και του ανεκπλήρωτου: σ' ένα μυστικό τοπίο του ίδιου τους του εαυτού.
Η ταινία προσγειώνεται στο ονειρικό κράτος της λίμνης Βόλβης, έναν τόπο ιαματικών λουτρών της ψυχής, χωρίς όμως να χάνει τη ρεαλιστική της διάσταση, αφού η πραγματικότητα την τραβά συνεχώς απ' το μανίκι. Οι ήρωες, κουβαλώντας πάντα το βάρος του εαυτού τους και των γυναικών που περιμένουν, γλιστρούν από μια τρύπα στον φράχτη της πραγματικότητας, δραπέτες της φυλακής του χρόνου, σε μια άλλη υπαρξιακή διάσταση, κοιτάζοντας τον εαυτό τους απ' έξω, αντιμέτωποι με το Όνειρο μιας άλλης ζωής.
Ότι ακολουθεί διαδραματίζεται στο μεταίχμιο της πραγματικής ζωής-αυτής που άφησαν πίσω τους και που τους περιμένει στη Θάσο- και μιας άλλης, εξίσου πραγματικής αλλά και φανταστικής ταυτόχρονα, που τους έστησε καρτέρι σε μια γωνιά του δρόμου. Οι καταστάσεις, ποτισμένες σ' ένα πλουραλιστικό αλλά και αυθεντικά λαϊκό χιούμορ, αναδεικνύουν την πλούσια κωμική φλέβα ενός αχαλίνωτου (μακριά από τα τηλεοπτικά του κλισέ) Ζουγανέλη, ενός χαλιναγωγημένου και "εσωτερικού" Μπουλά και ενός επιβλητικού (όπως πάντα) Μπακιρτζή, σ' ένα ρόλο δύσκολο-η φωνή της λογικής-αφού είναι αυτός που κρατά τις επαφές με τον έξω κόσμο, δηλαδή με τις γυναίκες που περιμένουν στο εκτός πεδίου.

Share