Ωρέ που πάμε ρε...;;

By Μπάμπης Βασιλείου

Είχαμε πει και την προηγούμενη φορά πως δεν θα ασχολούμαστε μόνο με τα «στερεοτυπικά» αθλήματα. Δηλαδή ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Διαβάζοντας λοιπόν μία είδηση για το βόλεϊ, μου ήρθε αυτόματα αυτός ο τίτλος. Γνωστή έκφραση σε όλους που είχε πει ο ηθοποιός Βασίλης Αυλωνίτης.

Και αφού «ρίξαμε» και τις γνώσεις μας για τον Ελληνικό κινηματογράφο, ας πάμε στο διά ταύτα τώρα. Η είδηση που αφορούσε δύο ομάδες του βόλεϊ ήταν η εξής: Κληρώθηκε ο Φοίνικας Αλεξανδρούπολης και ο Ερμής Δράμας, να παίξουν σε πρωτάθλημα και κύπελλο με μία μέρα διαφορά. Και οι δύο αγώνες θα γίνονταν στην έδρα του Φοίνικα. Στις 9 και στις 10 Νοεμβρίου συγκεκριμένα.

Όλα καλά ως εδώ. Τι σκαρφίστηκαν όμως οι φιλοξενούμενοι για να γλιτώσουν λεφτά; Πολύ απλά πίεσαν την ομοσπονδία και τελικά ορίστηκε το παιχνίδι της 9ης Νοεμβρίου να γίνει στις 10. Ναι στις 10 Νοεμβρίου. Την ίδια μέρα με το άλλο παιχνίδι! Γλιτώνοντας τα οδοιπορικά. Τι σημαίνει αυτό; Αυτές οι δύο ομάδες λοιπόν, θα αγωνιστούν την ίδια μέρα, για δύο διαφορετικούς θεσμούς, με διαφορά λίγων ωρών. Μπορεί και ώρας, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Γιατί ο αγώνας του κυπέλλου έχει όριστεί για τις 10 το πρωί, ενώ του πρωταθλήματος στη 13.00.

Δύο αγώνες με διάλειμμα... ημιχρόνου. Αν είναι δυνατόν. Δυστυχώς όμως εκεί φτάσαμε. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το συγκεκριμένο γεγονός, είναι ένα παράδειγμα για την κατάσταση που επικρατεί στον Ελληνικό αθλητισμό. Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Σωματεία και σωματεία κλείνουν καθημερινά. Και αν όχι ολοκληρωτικά, κλείνουν τμήματα που προσελκύουν λιγότερο κόσμο. Όπως το χάντμπολ από ομαδικά αθλήματα, και αν πηγαίναμε σε ατομικά... δεν θα έκλεινε ποτέ αυτό το άρθρο.

ΥΓ: Μπράβο στις αθλήτριες και γενικά σε όλους τους αθλητές κυρίως του ερασιτεχνικού αθλητισμού, που παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν , συνεχίζουν να κάνουν αυτό που γουστάρουν, αυτό που αγαπούν, αυτό που θέλουν. Γιατί πλέον στις μέρες προσπαθούν να μας το στερήσουν και αυτό...

 

 

Share